Musical miesiąca: Rogers & Hammerstein's Cinderella

Moja nowa znajoma powiedziała mi niedawno, że widziała co prawda tylko jeden musical, ale że bardzo jej się podobał. Natychmiast oczywiście zapytałam o tytuł. W odpowiedzi spodziewałam się Mamma Mii albo La La Landu, ewentualnie The Greatest Showman. Usłyszałam natomiast – ku mojemu ogromnemu zaskoczeniu – Dźwięki muzyki. To zaskoczenie nie wynikało bynajmniej z mojego braku sympatii do Dźwięków muzyki; nie spodziewałam się po prostu, że muzyka Rogersa i Hammersteina może tak spodobać się komuś, kto nie jest szerzej zainteresowany teatrem muzycznym. Wydawało mi się, że jest już trochę przykurzona, trochę zbyt klasyczna. Najwyraźniej byłam w błędzie. A skoro tak, to postanowiłam w tym miesiącu odejść od musialowych nowinek i polecić Wam inny musical duetu R&H, osobiście mój ulubiony: Rogers & Hammerstein's Cinderella. 

Większości z nas tytuł Cinderella (Kopciuszek) kojarzy się zapewne przede wszystkim z filmem Walta Disneya z 1950 roku. Ale Cinderella Rogersa i Hammersteina to utwór zupełnie z disneyowskim Kopciuszkiem niezwiązany. Powstał w 1957 roku, jako pierwszy w historii musical napisany do wystawienia w telewizji. Tytułową rolę zagrała wschodząca gwiazda, Julie Andrews – później znana jako Maria w Dźwiękach Muzyki i disneyowska Mary Poppins. W późniejszych latach musical pojawił się na ekranie jeszcze dwukrotnie; w uwielbianej wersji z 1997 roku rolę Dobrej Wróżki zagrała sama Whitney Houston.

Uwierzycie, ile czasu minęło, zanim Cinderella pojawiła się na Broadwayu? Ja ledwo wierzę: 56 lat. Premiera odbyła się w 2013 roku. Sceniczna wersja musicalu jest odkurzona i wypolerowana; oparta na napisanym od nowa libretcie, ale zawierająca utwory z oryginału. I to tę wersję znam, lubię i polecam. Za ogromną część mojej sympatii odpowiada bez dwóch zdań obsada. Cinderella to moje pierwsze spotkanie z Laurą Osnes, ktora od tego czasu stała się jedną z moich ulubionych musicalowych aktorek. Scenicznym partnerem Laury został Santino Fontana, znany między innymi jako głos księcia Hansa z disneyowskiego hitu Frozen. Trudno o duet, który lepiej odtworzyłby role pogodnego Kopciuszka i lekko niezdarnego, dobrodusznego księcia.

Klasyczne piosenki w nowej odsłonie wydają się z początku nieszczególnie porywające, ale gwarantuję, że wyrzucenie z głowy Impossible, A Lovely Night czy mojego ulubionego Stepsisters' Lament wcale nie jest proste. Ale muszę przyznać, że to nie muzyka jest tym, co najbardziej podoba mi się w tym musicalu, ale jego warstwa wizualna. Bajkowa scenografia zapiera dech w piersiach, a fantastyczne kostiumy zmieniają się magicznie w mgnieniu oka. 

Rogers & Hammerstein's Cinderella nie jest wybitnym musicalem, który porusza widza do głebi i wywołuje w nim poważne refleksje. Jest za to zachwycającą podróżą w piękny, baśniowy świat, w którym dobro zwycięża nad złem, a marzenia zawsze się spełniają. Czarujący, naiwny, słodki –  właśnie taki, jaki klasyczny musical być powinien.